De ontmoeting met Verdeliet-voorzitter Stan vindt plaats onder de druiven, achter de poëzie-wand. Het is een zonnige nazomer maandagmiddag. Regen hangt in de lucht, maar blijft ondanks de voorspelling uit. De tuin zou eigenlijk best een buitje kunnen gebruiken. Ik ben nieuwsgierig naar onze voorzitter. Vlak voor onze ontmoeting heb ik hem gezien. Achter bij de vijver op het terras was hij in overleg met de wethouder.
Om hem wat beter te leren kennen gaan we aan het begin van ons gesprek even terug in de tijd. Familie van den Hoogen komt van oorsprong uit Haps. De vader van Stan is vanuit daar naar Cuijk verhuisd, alwaar hij een bouwbedrijf heeft gehad. Stan zelf is geboren en getogen Cuijkenaar. Zijn ouderlijk huis staat op de Beerseweg. Een oude boerderij dichtbij de spoorwegovergang. Het huis heeft in de loop der jaren verschillende bestemmingen gehad. Het is een kerk geweest, een slagerij, een kroeg, bouwbedrijf, kantoor en architectenbureau. Stan zelf woont sinds een jaar of 10 in Cuijk-Zuid. Daar waar voorheen De Messemaker was. Zijn huis is aangesloten bij de duurzame huizen route.
Net als ieder van ons kwam Stan ooit voor het eerst door de poort van Verdeliet. In zijn geval was dat op uitnodiging van Gertie (Copal). Zij was in die periode kwartiermaker van Verdeliet. "Als je voor het eerst bij Verdeliet komt en je praat met Gertie. Wie is er dan niet meteen verkocht". Stan laat haar weten dat zij hem kan bellen als ze hulp nodig heeft.
Een jaar of zes geleden als de toenmalige voorzitster van Verdeliet afscheid neemt, herinnert Gertie zich het aanbod van Stan. Met zijn ervaring in de gemeentepolitiek zou hij weleens een geschikte kandidaat kunnen zijn om in het bestuur zitting te nemen. De vraag komt voor Stan op het juiste moment. Na jaren van inzet voor de commissie Ruimte is hij teleurgesteld geraakt over de beperkte invloed die hij kan uitoefenen in de gemeenteraad met zijn kennis over ruimtelijke ordening. "In de politiek gaat het toch vooral om beeldvorming. Men maakt zich nu al druk wat over 4 jaar te zeggen". Door de vraag van Gertie wordt Stan zich bewust dat hij zich maatschappelijk anders zou kunnen inzetten. Zijn antwoord op de vraag is duidelijk. "Ik wil dat best doen, maar op 1 voorwaarde. Maak me direct voorzitter. Ik weet namelijk niets van de tuin, van het groen en van de mensen die bij Verdeliet werken". Bang om verantwoordelijkheden te nemen is hij echter niet. Stan besluit zijn actieve rol in de gemeentepolitiek gedag te zeggen en wordt voorzitter van Verdeliet.
Ondertussen is hij het langst zittende bestuurslid. Hij zet zich al zo'n zes jaar onafgebroken in om de positie van Verdeliet in het maatschappelijke domein te versterken. De continuïteit die hij Verdeliet daarmee biedt in deze periode van veranderingen is van grote waarde. Zijn actieve jaren in de gemeentepolitiek geven hem de autoriteit om Verdeliet een stem te geven en haar belangen te behartigen. In het gesprek met de wethouder dat zojuist heeft plaatsgevonden heeft de wethouder uitgesproken onder de indruk te zijn van de hoeveelheid mensen die voor en door Verdeliet actief zijn. Mensen die een plaats vinden in een sociale context waar ze gewaardeerd worden voor dat wat zij inbrengen. Jong en oud. En dat vindt Stan fantastisch. "Daar heb ik meer mee bereikt dan in 12 jaar commissie Ruimte." Helemaal verlaten heeft hij de politiek niet. Hij is nog steeds lid van D66 en gaat soms nog naar een fractievergadering. De discussies en het politieke spel blijven hem boeien.
Ook in zijn werk spelen maatschappelijke betrokkenheid en interesse voor de inrichting van de omgeving een grote rol. Stan heeft jaren gewerkt als projectontwikkelaar. Hij adviseerde daarbij bouwbedrijven hoe beschikbaar gekomen grond voor een nieuw plan op te kunnen kopen van de gemeente. "Een soort Tom Poes verzin een list- opdrachten". Later komt hij terecht bij adviesbureau Arcadis, vroeger Heidemij. Dit is een Nederlands bedrijf dat wereldwijd vestigingen heeft. Daar doet hij soortgelijk werk op grote schaal (industrieterreinen, wegen e.d.). Op het dieptepunt van de economische- en banken crisis wordt Stan samen met 350 anderen ontslagen. Dat is het moment dat hij voor zichzelf begint. Wat hij eerder uit naam van Arcadis deed, doet hij nu als zelfstandige. Veelal gaat het over projecten waarbij hij mensen of bedrijven adviseert over de mogelijkheden van een stuk grond. Hergebruik en herbestemmen van locaties. "Dit zijn altijd interessante puzzels om te leggen. Het vraagt allerlei vaardigheden. Soms moet je forceren, dan weer meebewegen. Het heeft een technische, een financiële, een economische, maar ook een menselijke kant. Je gaat met de omgeving in gesprek om voldoende draagkracht voor een plan te krijgen. HTS bouwtechnische bedrijfskunde is wat hem betreft de ideale basis voor de uitvoering van dit vak.
Stan vindt binnen zijn werk uitdaging in het ontwikkelen van zo zuinig en betaalbaar mogelijke woningen. Dat is volgens hem zeker niet altijd gemakkelijk. "De eigenaar van een project wil tenslotte ook bepaalde resultaten behalen. Dat is een spel, waar je onderdeel van bent. Het maakt mijn werk leuk."
Terug naar zijn rol binnen Verdeliet. Het motto Doen, Delen en Beleven is ons op het lijf geschreven. Beleven, is daarbij een soort 2e orde effect volgens hem ." Als je mee mag doen en je deelt die ervaring met een ander, dan beleef je het zoals het bedoeld is." Hoewel hij van mening is dat we ons motto als organisatie zeker nog beter zouden kunnen leren uitdragen, is het allerbelangrijkste voor nu dat Verdeliet kan blijven bestaan. Het bestuur bemoeit zich daarbij heel bewust niet met de dagelijkse gang van zaken. "Daar zijn andere mensen voor, die dat veel beter kunnen."
Iedereen moet er dus van doordrongen raken dat dat Verdeliet een blijver is. "De gemeente geeft ons het gevoel ga zo door. Dat gevoel zou nog meer geïntegreerd in de wijk mogen raken".
Stan heeft daarvoor zijn hoop op de nieuwbouw gevestigd. "Verse' mensen die geen historie hebben in of met de wijk. Hoewel het meestal juist mensen zijn van buiten de Valuwe, die er iets van vinden."
Continuïteit bieden en een belangrijke spil in de wijk zijn, is dus de focus van het bestuur. "Het ergste wat je kan overkomen is dat je met elkaar iets maakt, waarvan je nu al weet dat het er over 2 jaar niet meer zou zijn." Elke 2-3 jaar heeft het bestuur overleg met de gemeente over subsidie en doelstellingen. Dat is altijd spannend . "Toen we een aantal jaren geleden intern vertelden over de uitbreiding van Verdeliet zijn er best veel mensen geweest die zich daar zorgen over maakten. Die er geen vertrouwen in bleken te hebben. Zij zijn gestopt zich voor Verdeliet in te zetten met alle veranderingen voor de boeg. Misschien hebben ze dat te vroeg geconcludeerd, kijkend naar de recente ontwikkelingen, zoals bijvoorbeeld de aanleg van het voedselbos, de opening van de nieuwe winkel en de uitbreiding van de openingstijden. Hierdoor hebben we steeds meer te bieden."
Persoonlijk is Stan van mening dat het plan voor de invulling van de grond naast Verdeliet niet zo vernieuwend is. Verdeliet heeft ooit zelf 2 plannen laten maken door Heidemij. Plannen die meer gericht waren op het realiseren van sociale cohesie in een groene wijk. Vanuit de gedachte dat de wijze van inrichting invloed heeft op het gevoel van veiligheid en welbevinden en integratie kan bevorderen. Zoals de wetenschap ook aangeeft. "Duidelijk betere plannen. Er is echter gekozen voor een vrij sobere, weinig vernieuwende invulling." Stan hoopt desondanks dat Verdeliet meer en meer geïntegreerd zal raken in de wijk. "Onze poort staat open. In het plan is er weinig ruimte vrijgemaakt voor tuintjes, veel voor parkeergelegenheid. Verdeliet zou daarmee als een soort wijktuin kunnen gaan dienen." Hoewel Stan het plan dus graag anders had gezien, beseft hij zich heel goed dat het om de mensen gaat die er komen te wonen. "Als we die hier naartoe kunnen halen, dan kunnen we de positie van Verdeliet in de wijk verder versterken."
Hij zal binnenkort de projectontwikkelaar benaderen. Verdeliet zal dan op het moment dat de bouwplaats ingericht wordt, direct aangesloten zijn. "Wij zijn ook een bewoner van de wijk. Laten we vanaf het allereerste begin samen oplopen met onze nieuwe buren."
Het lijkt er dus op dat Stan nog wel een tijdje actief wil zijn voor Verdeliet. Als de bouw achter de rug is, is er wat hem betreft een ijkpunt bereikt. "Tegen die tijd heeft Verdeliet een plek in de wijk waar niemand omheen kan."
Tot het zover is zal hij net als in de afgelopen jaren proberen wekelijks even bij Verdeliet te zijn. En ook al zien de meeste medewerkers hem niet zo vaak, toch hoopt Stan dat mensen geen schroom voelen hem aan te spreken. Wat hem betreft zit de verrassing altijd in het ontmoeten. Dus voel je vrij.